Drastisch schrappen

Het gevoel: het wordt allemaal te veel. Je houdt maar juist het hoofd boven water. Van hot naar her ren je, al was het maar in je hoofd: constant uitvogelen hoe je de dingen nóg efficiënter kunt doen. Want er moet nog dít en dàt en… Aaaah!

Je voelt je… overweldigd. Of, in het Engels: overwhelmed.

Toch ga je stevig door. Want dat is de enige manier die je kent om met dat gevoel om te gaan: nog een versnelling hoger. Die stress? Die presteer je wel weg. Nog even doorbijten en weldra heb je alles weer onder controle. Komaan. Links zwo drei vier.

Zo’n strategie kan een hele tijd – soms een half leven – best goed ‘werken’. Ze bracht je wellicht al veel moois op. Want jij gaat door tot het werk af is. Puik, echt.

Maar op een gegeven moment merk je dat je systeem ‘op’ geraakt. Dat je reserves eindig zijn.

En vervolgens ontvouwt zich, langzaam en pijnlijk, het werkelijke schouwspel van je fysieke en mentale gestel: dat je eigenlijk al die tijd al gestaag door je reserves aan het boren was… Omdat je simpelweg voortdurend doorging, je stress wegpresterend. Zogenaamd.

Want, koude douche: stress wegpresteren werkt niet.

Tijd om het omgekeerde te gaan doen: drastisch schrappen.

Neem tien minuten (dat lukt nog wel, nee?). Zet je rustig neer. Adem eens goed in en uit. En neem je agenda, met een mindset van onverdroten… moordlust.

Want moorden gaan we doen. Kill your darlings. Met name: de zo geliefde blokjes in je agenda.

Alles wat weg kàn: schrap. Bij voorkeur alles waar je geen zin in hebt of wat je niet écht belangrijk vindt: schrap. Alles wat je eigenlijk niet écht wil doen: schrap.

En waarom schrappen we? Niet om de vrijgekomen ruimte te vullen met andere blokjes. Nee, om ze te vullen met… niks. Rust.

Je denkt allicht in eerste instantie: ‘Er kan niks weg!’ Ik weet het… Alle begin is moeilijk. Probeer toch één ding te vinden, zo gauw mogelijk in de toekomst. En dan nog één. Zie je wel, je kunt het.

Schrap, schrap, schrap. Oefen maar een eind weg. Voor je het weet word je er behoorlijk vaardig in.

Maar geen meester meteen, helaas. Daarvoor ben je te goed geworden in wegpresteren.

Vandaar: DRASTISCH. Want zo voelt eens niét iets doen voor jou, toch?

foto: Marissa Grootes | Unsplash