Een revolutionair idee

Ik weet het, ‘t is compleet van de pot gerukt. Buitensporig. Over the top. Not done. Verboten.

Gevaarlijk, zelfs. Anarchie dreigt. Chaos doemt op. Mochten we dit met z’n allen gaan doen, dan vallen onze maatschappelijke structuren binnen de kortste keren uit elkaar, als assen in de wind. Denken we.

Zo revolutionair is het idee.

Zo moeilijk behapbaar ook. In trajecten met coachees let ik ervoor op het idee niet té vroeg voor te schotelen – uit vrees dat de geesten er nog niet klaar voor zijn. En zelfs wanneer ik het aanbreng, krijg ik vaak een reactie van ongeloof: ’t zal wel. Dat is toch niet écht zo. Of minstens niet helemaal zo.

Toch wel. En laat mij hier nu, op straffe van onbegrip, oproer of kastijding, het idee er zomaar ingooien – ready or not:

Jij mag altijd doen wat je wil.

Om de heftigheid en het belang ervan nog wat te benadrukken: herlees die zin zeven keer, waarbij je telkens de klemtoon op een ander woord legt.

Jij. Mag. Altijd. Doen. Wat. Jij. Wil.

Voel je intern het tegenpruttelen opkomen? Die stem die zegt: ja maar, dat kán toch niet? Je moet toch af en toe dingen doen die je niet wil? Dat hoort toch bij het leven. Dat hoort bij ‘volwassen zijn’.

Awel, nee.

Jij moet écht niet doen wat jij niet wil.

Vaak denken we dat volwassen worden betekent dat je een soort van juk op je neemt, en dat houdt veelal in: dingen doen die je niet leuk vindt. Een kind daarentegen hoeft alleen maar te spelen, zeggen we, m.a.w., dingen te doen die het leuk vindt.

Dat is een load of crap. Veeleer is het omgekeerd: als kind worden we in de mal van de opvoeding gedrongen, wordt ons van alles opgelegd, terwijl we als volwassenen – eindelijk! – volwaardige handelingsvrijheid hebben.

Maar dat is doorgaans best lastig, zo’n vrijheid.

En het lukt ons dikwijls niet – soms een gans leven niet – om uit te stijgen boven het ouderlijke vingertje van ‘dit mag wel, dat mag niet’.

Dus blijven we maar braaf dingetjes doen omdat het van ons verwacht wordt. Denken we.

Natuurlijk zijn er morele en wettelijke beperkingen waardoor je sommige dingen niet mag doen. Gelukkig maar.

Maar voorts: doe nu maar OP ELK MOMENT wat jij graag doet, of plezant vindt.

Zonder uitzondering.

Revolutie!