Kansen grijpen... of laten passeren?

Kansen grijpen! Met z’n allen worden we van kindsaf aangespoord om dat te doen waar we maar kunnen.

Indien niet door onze opvoeding, dan wel door het cultureel discours van ‘go for it!’.

‘Je mag een kans niet laten liggen!’

Wat een abstracte metaforiek… Je stelt je vaag iets voor… dat passeert. En jij die er met je handen naar reikt, nog wat verder, beetje stretchen, … en dan, yes, heb je het beet.

’t Is zoals bij het viskraam op de kermis. Je zet je zinnen op dat blauwe eendje daar en, voilà, je volgt het wat, met de stroom mee, beetje onhandig, proberend het in jouw haakje te strikken… en dan, yes, heb je het.

De kans… gegrepen.

Alleen denken we dat het leven draait om ZOVEEL MOGELIJK eendjes vangen. Al die kansen komen voorbij gedobberd, of gesjeesd, of gestormd, en wij staan hier klungelig aan het kraam des levens met onze vislijn te zwiepen. We zien ze allemaal passeren en dammit, hadden we maar twee vislijnen! Of nee, hadden we er maar vijf – en vijf armen. Of tien, of honderd.

Maar dan nog zouden er altijd véél meer kans-eendjes passeren dan we kunnen pakken.

En dat is beangstigend, beklemmend. Want we moeten toch alle kansen benutten? Zo wordt het ons tenminste ingedrild. Slechts één eendje vangen… aah, paniek! Wat als ik het verkeerde grijp?

Hier is de realiteit: je laat VOORTDUREND kansen passeren. Je kon nu evengoed op een tropisch strand liggen, een festival meepikken op de Bahama’s, verkering hebben met een van de miljarden andere mensen buiten je huidige lief, …

FOMO is useless, want je bent altijd een miljoen keer meer dingen aan het missen dan dat je doet. En kunt doen. En dat is niet erg. Dat is gewoon zo.

Maar wij worden opgejaagd door die kapitalistische logica doorgedreven tot in het extreme: alles is een business opportunity. En misschien klopt dat wel, maar het betekent niet dat je op elke voorbijdenderende kar moet springen. Geheid is dat een recept voor opbranden.

Hoe te kiezen, dan?

Simpel: laat dat ene eendje dat je op dit moment vist, hetgene zijn dat je het meest aantrekt: ‘dát daar vind ik leuk’. Blauw, rood, geel, … Kies enigszins met je verstand, maar vooral en vooreerst met je gevoel.

Of, nog simpeler:

Doe waar je zin in hebt.