Alles kan beter… maar op dit moment is het goed genoeg

Wat voor een mindf**k is dat?

‘Alles kan beter… maar op dit moment is het goed genoeg.’

Seriously, Het Andere Werk?

Je voelt het wringen, hè. Je denkt: maar nee, hoe kan iets – je job, je relatie, je huis, je gezondheid, jijzelf, … – nu goed genoeg zijn ALS het beter kan?

’t Is juist niét goed genoeg, want het kán beter.

En dat stoort je. Want al die dingen moeten zo snel mogelijk richting beterschap gepusht worden. Ze zijn onvolledig, nog niet af. Dus putten we ons uit in voortdurend vervolmaken. Aan de horizon gloort een betoverende afheid. Waren we daar maar al!

En dat is tragisch, zeg ik. Want iets dat beter kan, mag er per definitie niet zijn zoals het is.

We aanvaarden het niet, in zijn huidige vorm. ’t Is niet goed zo. Ah nee, want… ‘alles kan beter’. Dat lijkt zo’n voor de hand liggende gemeenplaats. Maar eigenlijk is het een vergif.

Het is een excellente manier om onszelf constant ontevreden te houden. Chagrijnig, ja, want dat mythische eindpunt der geschiedenis bereikten we nog niet. Ons heden is een eeuwig verdunde, tekortschietende versie van de toekomst.

Maar stel nu eens dat alle dingen zoals ze nu zijn, er gewoon zó mochten zijn?

Vandaag is goed, en de rest zien we wel, of doen we wel, in de toekomst. Het is dáár waar ruimte voor verbetering zit. In de toekomst. Niet in in het heden, want dat is… gewoon zoals het is.

Het heden is een gegeven. Letterlijk. Het huidige moment wordt jou gegeven en eenmaal je het ontvangt – nu, dus – heb je het al. Niks meer aan te veranderen.

Dit moment en oh, nu weer dit moment, en oeps, daar is het volgende moment al: ze vallen je eenvoudigweg toe, als bladeren uit de boom. Die probeer je toch ook niet terug in de kruin te kleven?

Maar we mogen best wel toekomstGERICHT leven.

Je hoort vaak ‘wees in het nu’, en dat is topadvies. Maar daarbuiten zijn we als mens ook ‘futuraal’ ingesteld. Het is net de toekomst die goesting geeft. ‘Oh, ik ga dàt eens doen, en ik word er al blij van!’

Je hebt beide bewegingen nodig, naar het ‘hier’ – waar je al bent – én naar het ‘daar’ – waar je naartoe wil.

Zonder ze te mixen.

’t Is net OMDAT er in de toekomst nog van alles kan en mag, dat we het heden rustig kunnen laten zijn.