Tijd als vijand, tijd als vriend

Voor veel mensen met stress- of burn-outklachten is tijd de vijand. Een ongrijpbaar spookfiguur waarmee ze voortdurend aan het schaduwboksen zijn.

Eerst was je constant aan het rennen om duizenden taakjes te voleindigen. Altijd de race tegen de klok.

Nu, nu de uitputting zich genadeloos opdringt, komt vooral die ene taak in het vizier: zo snel mogelijk weer ‘erbovenop komen’. Om vervolgens het rennen asap te kunnen hernemen – want die duizenden taakjes zitten nog steeds aan de horizon te dringen.

En déze klus, herstellen van je burn-out of overspannenheid, die klaar je ook wel even. Efficiënt en puik zoals we het van je gewoon zijn.

Klinkt pijnlijk herkenbaar? Geloof me: I’ve been there.

Mijn leven was een niet aflatende koehandel tussen afgevinkte opdrachten – oef, respijt, voor een fractie van een seconde – en brokken tijd. Tijdskapitaal. Zo vluchtig als de wind. Als je het niet verzilvert met een vinkje, is het onherroepelijk weg.

Het voelt verstikkend, toch? Vader Tijd met zijn klauwen om je hals.

Tot… je het pad van herstel optrekt. En stilaan, met veel moeite, en langzaam, langzaam!, ... leert dat tijd niet je vijand is… maar je bondgenoot.

Stukje bij beetje ontvouwt zich een andere horizon: niet zo’n opdringerige, bulkend van de to-do’s, maar een die open is, helemaal voor jou om (in) te vullen.

En tijd, begin je in het snotje te krijgen, … is in feite een vriend. Een die het niet zo erg vindt als je eens te laat komt. Of helemaal niet opdaagt.

Die er simpelweg voor je is. Meeleeft met je ups en downs. Met je seizoenen van bloei én van braak liggen.

Toegegeven, ik blijf het moeilijk vinden om hem altijd zo te zien, mijn vriend de tijd. Hij was zo lang een bedreigend gitzwart silhouet over al mijn dagen. Die perceptie krijg je niet in één-twee-drie weggegomd. En dus blijf ik worstelen met taakjesdruk.

Ook dít kost tijd.

Maar dan helpt het om die quote van Bill Gates voor de geest te halen:

‘De meeste mensen overschatten wat ze in één jaar kunnen doen en onderschatten wat ze in tien jaar kunnen doen.’

Ga eens na voor jezelf, denk aan de voorbije tien jaar: voel je dat het klopt?

Doe maar. Voel het even door. Geen haast.

Tijd wacht wel.